eg må bare innrømme det: Det er ikke alt forfatteren Karin Moe (bildet) skriver under «Sidesleng» i Klassekampen, jeg syns er like spennende. Men denne gangen var det annerledes. Hun skiver fra et besøk i vevverkstedet Ramses Wissa Wasswef Art Centre (RWWAC) i landsbyen Harrania med utsyn til pyramidene i Giza i Egypt.
Hun forteller blant annet at arkitekt og leder for arkitektstudiet ved The College of Fine Arts i Kairo, Ramses Wissa Wasswef (1911-1974) (bildet nederst) lærte seg å veve på bildevev for å utforske barnas skaperevner. Da han studerte i Paris, reagerte han på den teoretiske, livsfjerne og kontrollstyrte pedagogikken. Etter mange spennende betraktninger, skriver Karin Moe om den barnekunsten som blir til på RWWAC – og om de pedagogiske grepene som ligger bak. Her kommer en sterkt forkortet versjon:
1) «Ingen kartong eller design som utgangspunkt. Elevne fekk innføring i handverket, frå montering av renning i ramma til innslag av trådane som de
farga med urter og plantar frå hagen ved senteret.»
2. «Ingen ekstern estetisk påverkad. Barna skulle ikkje eksponerast for etablert kunst på området.»
3. «Ingen kritikk. Ingen innblanding i det kunstnarlege uttrykket. Læraren kom og gjekk for å løyse flokar i det kunstfaglege og berre på vink frå elevane.»
«Eg vil tru desse reglane bryt bratt med rådande pedagogikk, både innan kunstopplærimg og skuleverket elles med målstyring og kontrollregime,» skriver Karin Moe. Det er ikke vanskelig å gi henne rett. Regelregimet fra Else Hallings vevskole i Oslo på 1900-tallet, er nok myket opp en del, men henger nok dessverre i meget stor grad igjen i dag.
«Ny utstilling frå RWWAC opnar i dag i Tacoma, Washington. Gull verdt eit besøk!» skriver Karin Moe. Det er ikke ofte jeg akkurat lengter etter å besøke USA, men denne gangen skulle jeg gjerne ha vært der. Skriv mer om sånne emner’a, Karin!